VVOG 5 – SDCP 9 (19-09-2015)

Harderwijk, 19 september 2015.

VVOG 5 – SDCP 9

Ietwat later dan te doen gebruikelijk het verslag van zaterdag 19 september. Door onduidelijke communicatie wist ondergetekende tussen moment van spelen op zaterdag 19 september en maandagmiddag 28 september rond de klok van tweeën niet eens dat hij het verslag zou schrijven. Voor iemand die eigenlijk al 3 uur na de wedstrijd niet meer weet wat er allemaal is gebeurd en alleen nog een beetje de hoogtepunten is het een hele uitdaging nu nog een verslag te schrijven. Het voordeel is, dat je alleen de opvallende zaken onthoudt. Daar gaan we.

Opstelling: Geen idee, in overleg met onze leider zou ik alleen de tweede helft komen, dus waarom ik überhaupt het verslag schrijf, is mij een raadsel.

Eerste helft: Ik zou dus later komen, want ten tijde van de aftrap was ik nog druk bezig de kraamvisite te ontvangen, koffie te zetten en ze vervolgens weer weg te kijken, want ik wist: Half twee moest ik er staan. De visite bleef nog even zitten, maar om 13 uur sprong ik toch echt op mijn fiets. Aangekomen op de Strokeldome bedacht ik me nog iets: Scheenbeschermers vergeten. Terug naar huis, scheenbeschermers erin en weer naar VVOG. Nog net op tijd om Peter met de thee te zien staan kijken naar de laatste minuten van de eerste helft en ondertussen even vragen naar de tussenstand: “0-1”, zei Peter en liet het daarbij. Oke, dacht ik. Dat is niet zo mooi, maar verder leek het spel vrij aardig. De scheidsrechter blies op zijn fluit en het was rust. Snel omkleden, zodat ik nog even kon warmlopen. Maar wat er tijdens de rust gebeurde, tart elke verbeelding. Een gevloek en een getier…. Rondvliegende prullenbakken! Spelers die op elkaar begonnen te schelden. Spelers die woest naar buiten liepen. We hadden het allemaal en dat voor een eerste competitiewedstrijd. Help! Vanwege het hoge gehalte adrenaline heb ik maar even niets gevraagd, maar één ding was duidelijk: We speelden niet goed! Ik weet niet of het een eufemisme was, ik had namelijk nauwelijks iets gezien.

Snel de kleedkamer uit en warmlopen. Tweede helft: een aantal wissels. Sommige gingen eruit, anderen kwamen erin. Uiteindelijk gewoon 11 poppetjes binnen de lijnen en Cas werd assistent-scheidsrechter. Tweede helft werd het 1-1 door iemand van het vijfde (zal Jake wel geweest zijn, of Tom). Daarna weer iemand van het vijfde die voor de 2-1 zorgde (Dit zal Tom wel geweest zijn, of Jake). Eigenlijk stond het wel aardig,  hoewel we veel moeite hadden met de beweeglijke spitsen. Onze links- en rechtsback moesten, afhankelijk van de positie van de bal, naar binnen knijpen of hun directe tegenstander opvangen. Kortom, veel concentratie vereist, evenals een goede conditie. Dat ging allemaal heel erg lekker en we gingen er vol voor. Lange tijd hielden we stand, maar door onnodig balverlies op de middenlijn, wisten de Puttenaren snel te counteren en lag de bal erin (aangeraakt door Alwin, waardoor Koos kansloos was). In de laatste seconde van de wedstrijd hadden de mannen nog een kans alsnog de wedstrijd te winnen, maar doordat de bionische knie van Marco niet goed afgesteld stond (stond blijkbaar nog op standje zaalvoetbal van de avond ervoor), werd het schot dat verwoestend in de linkerbovenhoek had moeten binnenslaan, niet meer dan een laffe schuiver in de handen van de keeper. Daarna floot de goed leidende scheidsrechter voor het laatst en was een puntendeling het resultaat.

Tot zaterdag,

Nr 17