Doorgaan of kappen? 

Eens in het jaar komt, meestal zo aan het eind van het seizoen, deze vraag voorbij via een prachtig in elkaar gezette enquête. Bij het invullen denk ik: Kan ik het nog aan? Vind ik het nog leuk? Kan ik het betalen? Maar ook: Waarom doe ik het mezelf nog aan om elke zaterdag mijn tas in te pakken en naar de Strokel of Stoppels te fietsen? En daar dan met mijn teamgenoten op een rubbermat of modderpoel met incidenteel wat grassprieten een pot voetbal te spelen. Tenminste, het heet officieel voetbal en we spelen volgens die spelregels (gelukkig zonder VAR en een grens die eeuwiglang wacht, maar juist maar al te graag zijn vlag fier omhoog steekt), maar verder is het gewoon 22 jongens in shirt (vaak te klein, of buik te groot) op een veld met een arme man die het spel mag begeleiden en af en toe een gele kaart mag tonen. Rood geeft ie maar zelden, want dat is gedoe met administratie en dat betekent dat de beste man meer moet doen dan noodzakelijk.  

Al schrijvend denk ik aan die speler van Sparta Nijkerk. 72 en nog steeds elke zaterdag van de partij. Op het middenveld en met de grootste lach van allemaal. Is hij nog steeds dezelfde als toen hij half zo oud was. Ik reken het even voor je uit: Toen was hij 36. Ongeveer de leeftijd van ons zeg maar. Daar heeft hij er dus nog 36 aan toegevoegd! Wat een held. Nooit stoppen. Never nooit niet stoppen! Doorgaan, elke keer weer naar de sportwinkel voor een paar nieuwe kicksen en scheenbeschermers, maar nooit naar de ledenadministratie om je lidmaatschap op te zeggen. Hij peinst er niet over. Horizontaal het veld af en dan pas stoppen met voetbal moet deze man denken. Een standbeeld zou ik zeggen. Stoppen staat niet in zijn woordenboek.  

“You don’t stop playing because you grow old, you grow old because you stop playing” 

Afijn, genoeg gemijmerd over het edele spel van voetbal en de helden van de velden. Terug naar die vermaledijde enquete van ons team. Doorgaan of kappen? Er zijn zoveel redenen om te stoppen: Gedoe, druk met gezin, verplichtingen op zaterdag. Winkelen met moeders de vrouw, druk met opvoeden van kinderen, liever jaarringen laten groeien dan een derde helft, kleine pijntjes aan de knie/enkel/hamstring/zeurzak/rug. Bijbaantje op zaterdag, denken dat andere sporten leuker zijn, geen tijd, te duur. Verkeerde positie, tempo niet meer aankunnen. Voetbalschoenen stuk, scheenbeschermers kwijt en te lam om nieuwe te kopen, contributie te hoog, niet meer weten of je links of rechts bent. NOEM. MAAR. OP. Dus wat vul je daar dan in vredesnaam in? Eigenlijk is het elk jaar weer hetzelfde: Ga door! De enige juiste keuze voor deze enquete. En dat kan ik eigenlijk iedereen aanraden. Ga door! Zo lang als het kan! Om een voorbeeld te geven: Kijk eens naar die nummer 17 van jullie. Die Marco Aartsen. Al lang en breed over zijn hoogtepunt heen. Zelfs op het hoogtepunt van ons team gestopt, na dat prachtige kampioenschap op veld 3. Als bedankje een bal met alle namen van zijn teamgenoten gekregen, ingelijst shirt met nummer 17. Prachtige speech van Marnix. Feestje bij de stadscamping. Katertje de volgende dag. Alles erop en eraan. Eigenlijk precies zoals ze van Messi zeggen: “Hij heeft voetbal uitgespeeld”. Tijd om te stoppen. Maar na een half seizoen kwam hij al op dit besluit terug. Voetbal is te leuk om niet te spelen. Elke zaterdag naar de markt met de kinderen is leuk (voor een paar keer), niet meer te hoeven haasten om bijtijds te verzamelen (of het standaard appje waarin je aangeeft iets te laat te zijn), geen smerige voetbalkleding meer in de was (of dat per ongeluk een weekje laten liggen met wat schimmels tot gevolg). Maar voetbal is leuker! Voetbal is zoveel leuker, dat het alle ‘opofferingen’ waard is. Dus vanuit hier kan ik maar één ding zeggen: Ga door! Ga door totdat je niet meer weet bij welke kleur je hoort, ga door totdat je niet meer weet in welk doel je moet schieten, ga door totdat je niet meer welkom bent bij Stoppels, ga door totdat je de weg niet meer weet naar VVOG, ga door totdat de KNVB je verzoekt om te stoppen, ga door totdat scheidsrechters je niet meer op het formulier accepteren. Ga door totdat je niet meer kan lopend. Ga door totdat je horizontaal het veld moet verlaten. Maar vooral ga door omdat voetballen op het veld met je team zo onwijs leuk is en blijft! 

PS: Mocht je naar aanleiding hiervan je keuze in de enquete willen aanpassen, geef dit dan door aan Rik Jan!