DVS 5 – VVOG 5

Normaal gesproken als je het wedstrijdverslag moet maken, let je extra goed op wat er allemaal gebeurt, hoe er gespeeld wordt, wie wat doet. Dat soort zaken. Wie scoren er bijvoorbeeld. Dat soort futiliteiten zijn sowieso niet de sterkste punten van schrijver dezes. En als je dan pas geruime tijd, bij het derde glas gerstenat, te horen krijgt dat je het verslag mag schrijven van deze gedenkwaardige zaterdag. Nou, dan weet je het wel: Hoe krijg ik daar een fatsoenlijk verslag van gemaakt?!? Zie hieronder wat ik ervan heb kunnen maken van onze wedstrijd tegen de wespen uit ermelo.

Voorbeschouwing:
Normaal, zeg maar de afgelopen 9 jaar, zeg maar sinds we met een voor stervelingen begrijpelijk systeem spelen, zeg maar sinds we minder in de kroeg zitten en meer aan het werk, sinds zo lang, spelen we eigenlijk in een soort van 4-4-2 systeem. Met een paar rennende halfs. Dat systeem werd op deze mooie, zonnige zaterdag overboord gegooid, want we gingen spelen volgens de hollandse school: 4-3-3. Pieter had daar een heel mooi verhaal bij, en we zullen zo zien hoe dat uitpakte.

Opstelling (denk ik):
Koos
Ronald – Anne – Sneijder – Arne
(Arne en Ronald kan ook omgedraaid zijn, in ieder geval een linksbeen op rechts en op links)
.Jacob – Marco – Dib
Chris – Yasin – Jair (Jair en Chris kan ook omgedraaid zijn)

Eerste helft:
Nou, dat plannetje van Pieter dat kwam niet uit. Binnen een mum van tijd stonden we met 2-0 achter. Na welgeteld twee schoten op doel. De eerste was de rechtsback die opkwam en per ongeluk met links de bal vol in de kruising schoot. Prachtig doelpunt, waarvan je per carrière er maar eentje maakt. Koos = kansloos.
De tweede kwam van links, waarbij de linksvoor de bal wilde voorzetten, deze verkeerd op z’n pantoffel kreeg en werkelijk waar schitterend Koos verschalkte. Koos = kansloos.

Dat ging heel snel, denk binnen tien minuten. Daarna begon het bij ons beter te lopen. We wisten onze plek en elkaar beter te vinden. Maar doelpunten? Nope. Wel een paar kansen, maar geen doelpunt. Owjah, daar ga je het al qua dingen vergeten: Jacob kwam bij een luchtduel onwijs ongelukkig terecht. Gevolgen: paar dagen niet timmeren en geen factuurtjes schrijven. Maar vervelender: Een flink ei op zijn enkel en wellicht paar weken uitgeschakeld. Verwachting is dat ie wel over een dikke week op wintersport kan. Kwestie van prioriteiten. Goed bezig!

Rust:
Paar wissels van onze zijde: Sneijder eruit, Marcel erin. En ik dacht ook nog een wissel in de spits, maar geen idee wie dan. En er werd gezegd: Het kan, snel doelpunt maken en dan winnen we gewoon. Maar vooral belangrijk: Snel dat eerste doelpunt maken. Had ik al geschreven dat we snel een doelpunt moeten maken in de tweede helft? Ja, dus: snel scoren.

Tweede helft:
Dat snelle doelpunt kwam. Denk Chris, maar blijkt Tas te zijn volgens whatsapp. En dat was nog maar kort na rust. Even later de 2-2 door Chris. Ik dacht al dat hij had gescoord. En dat gebeurde terwijl 1 wesp er even was uitgestuurd na een grove overtreding (viel wel mee hoor). En daarna bleef VVOG drukken voor de overwinning.

Intermezzo: Voetbal is emotie
Oke, als je niet zo vaak scoort zoals ondergetekende en je moet stomtoevallig het verslag schrijven, dan mag je daar best even over uitwijden…. Ergens in het seizoen 2015/2016 heb ik voor de laatste keer gescoord. Daarna kreeg ik of de kans niet, of ik miste. Hoe dan ook: Vandaag was het zover! Ik scoorde, tegen dvs, de winnende (als Pieter niet in de laatste minuut nog de 2-4 had gemaakt). Hoe vet is dat! Vanuit een mooi opgezette aanval door iemand, kwam Marcel aan de bal. Op dat moment ging ondergetekende diep om zo door de vijandige linies te snijden. Marcel zag dit moment en wist vlijmscherp met een keurig passje mij in de loop aan te spelen. Maarjah, het was al ongeveer de 82e minuut. Dus het beste was er wel vanaf (eigenlijk al sinds de 27e minuut, dus nog een wonder dat ik in het veld stond). Met een uiterste krachtsinspanning wist ik er nog een sprint  uit te persen en met een uitgestoken been (ik zou niet weten of dat mn linker of rechterbeen moet zijn geweest), wist ik de bal nog te raken en deze met voldoende snelheid onder de keeper door te tikken. D.O.E.L.P.U.N.T.! Man, wat was ik blij.
Naast het veld stond mijn zoon Dex als een gek te juigen met zijn twee vriendjes, blijdschap bij mijn teamgenoten, blijdschap bij mezelf. Intense blijdschap. Ongekend gevoel! Emotie. De rest van de dag stijf van de adrenaline. Kinderen naar huis brengen, toch maar een biertje bij Burg Bieren drinken, dus tegen de wind in op de fiets terug naar Ermelo. Genieten met een paar teamgenoten! Dit smaakt naar meer.

Einde tweede helft:
Zoals al gezegd scoort Pieter in de laatste minuut nog de 2-4. Nog zo iemand die er altijd staat, maar niet vaak scoort. Super!

Derde helft:
Na de wedstrijd kreeg ik zelfs de legendarische anti-dvs-bokaal uitgereikt als Man of the Match. Dat ik dat nog mag meemaken op mijn leeftijd! Daarna lekker met een stuk of wat teamgenoten biertjes drinken bij Burg Bieren. Goed geregeld Marnix, ondanks dat je er zelf niet bij kon zijn vanwege een quarantaine weekje. Het was lekker!

Vooruitblik:
Zaterdag mogen we alweer aan de bak tegen dvs, maar dan op ons eigen sportpark. Benieuwd met welk systeem we dit keer zullen aantreden. Zolang de punten maar in Harderwijk blijven. Dan pass ik, na slechts een week in bezit te hebben gehad, met liefde de anti-dvs-bokaal naar de volgende verdiende winnaar van deze prestigieuze prijs!