VVOG 5 – VVOP 6

Mr. Sunglasses

Een droge, bewolkte novemberdag. Een frisse bries waait over de Strokelse grasvlakten als de mannen van het vijfde het heilige groen betreden. Veld 3 ligt er wat gehavend bij, vergeefs verlangend naar een middagje rust en ontspanning. Een veld met herinneringen, een plek met historie. Hier was het dat bijna tweeënhalf jaar geleden, op een zonnige dag in mei, het laatste en ook meteen eerste kampioenschap van het vijfde werd veiliggesteld.

Hoe anders zijn de omstandigheden vandaag, als VVOP op bezoek komt. Na twee gelijke spelen en drie nederlagen staat VVOG op de laatste plaats. En, net als het veld, is ook het team flink gehavend. Door de vele blessures en afwezigen telt de selectie maar twaalf soort van fitte manschappen. Gert-Jan, Chai, John, Ruben, Marco en Henry ontbreken, terwijl Jair en Chris zich moeten beperken tot een korte invalbeurt. Wel weer van de partij is Koos, terug na enkele weken rust, waarin hij (niet onverdienstelijk) werd vervangen door John.

De eerste helft start met Marnix en Marcel centraal achterin. Arne en Ronald op de flanken. Op het middenveld Fouad ‘Mike’ Dib, de man met het plan, Martijn, Pieter en Jacob. In de spits Yasin en Evert. Voor de laatstgenoemde is het een speciale wedstrijd, nummer 400 (!) in het groenwitte tenue van het gezelligste en zonder twijfel langst bestaande vriendenteam van Harderwijk en omstreken.

Dan de wedstrijd zelf, die is eigenlijk niet om over naar huis te schrijven, maar dat doen we gewoon toch. ‘We’ hebben een licht veldoverwicht, kansen zijn schaars en het veld laat goed voetbal nauwelijks toe. De Tas is er nog het dichtst bij met een prima schot dat de keeper nog net tot corner kan verwerken. Een heerlijke dribbel van Martijn brengt hem langs een half elftal Voorthuizenaren, maar eindigt bij Jacob die inmiddels in buitenspelpositie staat. Gescoord wordt er dus niet.

Wie ondertussen denkt dat de troosteloze entourage de toeschouwers heeft ontmoedigd, komt bedrogen uit. Bij het in groten getale toegestroomde publiek bevinden zich beruchte oud-spelers als Gerwin ‘Ostlund’ Brandsen, Michiel ‘Vlaggie’ van Dijk en all-time topscorer Tom. BBQ Cor is erbij, compleet met vriendin en kind. Potentieel nieuw spelersmateriaal is er sowieso genoeg. Familie van jubilaris Evert. Zijn lieftallige vrouw natuurlijk. En zelfs buurvrouw Alma geeft acte de présence. Wat een heerlijke meid is dat toch, zelfs met die krukken. En niet te vergeten onze trouwste supporters: Anne en Lisa, pure heldinnen.

Terug naar de wedstrijd. Vol goede moed beginnen we aan de tweede helft. Mighty Mike mag zijn vermoeide kuit rust geven en wordt vervangen door Jeremy. Die komt centraal op het middenveld te spelen. Pieter schuift een linie naar voren op zoek naar wat extra vuile meters, terwijl ‘mr. 400’naar rechtshalf verhuist. Aan het spelbeeld verandert weinig. Het vijfde is sterker, maar het gaatje voorin wordt net niet gevonden. Verdedigend staat het als een huis. Renjerot Ronald en Altijd Aanspeelbare Arne laten hun man niet los. Jagende Jeremy en Balslalom Blom slopen samen het middenveld. Marcelo en Marnixo vormen een centraal duo alsof ze al jaren in hetzelfde team spelen. En Koos is weer ouderwets galoos.

Twintig minuten voor tijd mogen Double Dash Jair en Comeback Chris dan ook even meedoen. En zowaar, een paar minuten later staat het ineens 1-0. Jair krijgt de bal goed mee van Jake, hij passeert de keeper en blijft uitermate rustig voor de goal. Explosie van geluid van de tribunes, wat een bevrijding, wat een weelde. We staan voor.

Er had er zomaar nog eentje bij gekund. Jake op Evert (net te hard). Evert op Jake (kopbal vlak naast). Chris op zichzelf en onder de keeper (…). Chris net naast de kruising. En o ja, een van ‘hun’ krijgt nog rood van de – wederom subliem leidende – scheidsrechter, voor natrappen (na een kleine knuffel van Jair). En ergens verdwijnt nog een bal via de lat over ons doel. Het doet er allemaal niet toe. We trekken hem gewoon over de streep en de eerste welverdiende drie punten van het seizoen zijn een feit.

De publiekswissel van Evert is het echte hoogtepunt van de dag. Met 400 wedstrijden in het vijfde vormt hij nu een select gezelschap met Cas Mak en Peter Olofsen, strijders van het eerste uur. Nogmaals hulde en respect.

En zo werd het langzaam avond op de Strokel. De wind ging liggen, het gras kreeg zijn verdiende rust, maar op de terrasvlakten naast het hoofdveld en in de warme beschuttingen van de kantine was het nog lang onrustig…