Rood-Wit 3 – VVOG 5

We schrijven zaterdag 26 maart. De uitwedstrijd tegen Rood-Wit staat op het programma. Een voorbode van een drukke week die wacht voor het sterrenensemble van VVOG. Sommigen spreken over een Europese week. Over drie dagen staat er namelijk al een nieuwe wedstrijd op het programma om vervolgens de week af te sluiten met hernieuwde trip naar Putten.

Rood Wit had er alles aan gedaan om Stille Zaterdag in ere te houden. Er was werkelijk niets te beleven op sportpark de Eendracht. Gevolg was wel dat we de kunstgrasschoenen onder konden binden en iets over tweeën het hoofdveld betraden voor de warming-up.  Toen de 10-minuten-achterlopende-klok op het niet werkende scorebord aangaf dat het 10 voor half 3 was floot de arbiter van dienst voor de eerste maal.
De KNVB had opgeroepen om op een passende wijze om te gaan met het overlijden van de man die niks begreep van de speelwijze van VVOG 5 ‘Vier achter en vier op het middenveld kan nooit functioneren. Je driehoeken vallen weg. Je moet altijd driehoeken hebben, want alleen dan heb je constant twee afspeelmogelijkheden’. De scheidsrechter wilde niet meewerken aan dat eerbetoon dus daarom doet dit verslag het met hier en daar een gepeperde uitspraak van de man die het spel met de bal tot kunstvorm verhief.

Enfin, de volgende mannen (Koos, Dirk, Peter, Henry, Aartsen, Daniel, Pieter, Niels, Jake, Evert en Tom) stonden te trappelen van ongeduld om de eclatante overwinning tegen Hoevelaken een passend vervolg te geven, al was het maar om het tegendeel van het orakel te bewijzen’: het behoort tot de wetten van het voetbal dat op succes vaak een grote teleurstelling volgt.
Cas, Alwin en Frank namen plaats op de bank. Onder het mom van de tactiek: ‘tactiek is niet je man uitschakelen of zo. Nee, het is weten waar je mee bezig bent’ en ‘je moet altijd zorgen dat je een doelpunt meer scoort als de tegenstander’, werd de bal aan het rollen gebracht.
Eenmaal in balbezit werd er getracht om de basisprincipes van de sport die de belangrijkste bijzaak in het leven is vorm te geven: ‘De basis is de bal zo snel mogelijk onder controle te krijgen zodat je iets meer tijd hebt om te kijken’. Aanvankelijk werd dat goed uitgevoerd en ontspon zich een wedstrijd waarbij er gevoetbald werd. Rood-Wit speelde met de straffe wind in de rug en had een licht overwicht zonder echt gevaarlijk te worden. Wedstrijden met veel wind zijn op het lijf geschreven van de groen-witte brigade. Ze weten feilloos met deze omstandigheden om te gaan. Sterker nog, elke speler weet: ‘Als ik een bal aan de voet heb die ik wil afspelen, dan moet ik rekening houden met mijn bewaker, de wind, het gras, de snelheid waarmee de spelers lopen. Wij berekenen de kracht waarmee je moet schoppen en de richting waarin in ééntiende seconde. Een computer doet daar twee minuten over!’.

‘Er zijn in een wedstrijd drie minuten – en die natuurlijk onderverdeeld in momenten – waar het er op aankomt’. Halverwege de eerste helft brak een deel van die minuten aan. Een verkeerde inspeelpass en de zin ‘voetbal is een spel van fouten’ werd werkelijkheid. Een 1-0 achterstand. VVOG richtte zich op en kreeg meer grip op het spel zonder kansen te creëren. Meer balbezit zonder de keeper in te schakelen, want ‘voor mij is terugspelen op de keeper namelijk geen balbezit’.
De rust brak aan. Peter, Evert en Alwin werden wissel en opmerkingen zoals: ‘speel simpel, want
hoe simpeler hoe beter want hoe minder keuze je een speler laat hoe meer kans dat hij het juiste doet’ en ‘je moet een gat voor je laten vallen en er dan zelf inlopen’ en ‘als je sneller wilt spelen kun je wel harder lopen maar in wezen bepaalt de bal de snelheid van het spel’ waren veelvuldig te horen.
Met de wind in de rug was het VVOG dat het spel dicteerde met goed lopende aanvallen. De druk op het doel van de Roodwitten nam toe. Tot het moment waarop de scheidsrechter niet ingreep bij een ingooi van de Roodwitten waarbij het hen gesierd had om de bal nog niet in te gooien. Aartsen verhief zijn stem tegen de man in het zwart. Die kon daar niet heel goed mee omgaan en het was Aartsen zelf die zich daarna wisselde. Het kwam het speelbeeld van VVOG niet ten goede en toen ook Niels en Daniel zich geblesseerd lieten wisselen grossierde VVOG in de lange bal zonder mooi combinatiespel. We zagen nog wat spelers sprinten: ‘als je een speler ziet sprinten is hij te laat vertrokken’. Uit een spaarzame counter wist Rood-Wit, waarbij een overtreding op Henry aan voorafging de 2-0 te scoren. VVOG probeerde het nog wel maar verder dan de 2-1 van Tom in de laatste minuten kwam het niet. De scheidrechter floot op een bijzonder ongelukkig moment af, zonder blessuretijd bij te trekken.

Goed, de wedstrijd ten einde, het verslag nagenoeg af. 3 dagen later weer tijd om deze kater weg te spoelen. Elk nadeel, heb z’n voordeel zal ik maar zeggen.
Snap je niks van het verslag en ons spel: ‘Als ik zou willen dat je het begreep, had ik het wel beter uitgelegd’.