NSC Nijkerk 3 – VVOG 5

Zoals vrijwel iedere uitwedstrijd verzamelt het vijfde van VVOG zich bij de sponsor ‘Stoppels’. Nadat de trainer had geappt dat er een kwartier eerder verzameld diende te worden, was bijna iedereen op tijd.
Bij aankomst op sportpark ‘De Burcht’ kwamen we de kleedkamer binnen. De aanblik van stoeltjes in plaats van de welbekende bankjes deed ons beseffen dat dit niet zomaar een wedstrijd zou worden.

Opstelling:
Doel: Koos
Verdediging: Gert-Jan, Jan-Martijn, Henry, Peter
Middenveld: Frank, Michiel, Pieter, Alwin
Aanval: Evert, Tom
Wissels: Cas, Wout, Jacob

Op het hoofdveld begonnen we aan de wedstrijd. De eerste minuten werd al meteen duidelijk dat we de punten niet cadeau zouden krijgen.
In de 13^e minuut kreeg Michiel wederom last van zijn kuit. Gevolg: Cas kwam erin en ging centraal achterin spelen, Jan-Martijn ging samen met Pieter centraal op het middenveld ballen.
Er werd door Nijkerk goed getikt, ze vonden elkaar goed, wat ook resulteerde in de 1-0 (22”). Een keihard schot laag in de hoek was zelfs voor Koos onhoudbaar.
Er kwam een periode waarop wij wat beter werden. We vonden elkaar beter. Gert-Jan gebruikte zelfs zijn gouden rechterbeen om de bal er diep in te brengen. In de 24^e minuut had Tom een grote kans om de gelijkmaker te maken. Alleen op de keeper afkomend, met 3 hijgende verdedigers in zijn nek, schoot hij de bal recht op de keeper. In de 30^e minuut ging Alwin er moegestreden uit. Jacob was zijn vervanger. Vlak daarna redde Koos knap: een keihard schot werd door hem gestopt. 2 minuten later was het helaas wel raak: 2-0 door een knap, laag, hard schot met de buitenkant. VVOG was toe aan de rust en die kwam gelukkig ook.

In de rust kwam de uitgeruste Alwin er in voor Evert en Wout voor Peter.
Al na 5 minuten in de tweede helft moest Pieter het voor gezien houden. Hij hoorde iets knappen boven zijn knie, wat achteraf gelukkig meeviel na wat ijs. Evert werd zijn vervanger. Deze zelfde Evert moest er in de 54^e minuut alweer uit: hij kreeg iets of iemand tegen zijn hoofd, waardoor hij zich genoodzaakt voelde te wisselen. Peter, die eigenlijk eerder weg moest, offerde zich op voor het teambelang en kwam er in.
Met een geblesseerde bank en een 2-0 achterstand hadden we een moeilijke periode. Koos redde nog een keer goed: een zeer hard schot had hij klemvast.
Helaas viel het doek voor ons toch. In de 67^e minuut vuurde iemand een kanonskogel af. Deze zoefde in de kruising. Iedereen met een voetbalhart moest dit schot wel bewonderen. 3-0. Gedaan.
Of toch niet? Misschien hadden wij dit nodig. Want 10 minuten later werd het 3-1: na wat gerommel in de 16 zette Tom zijn been tegen de bal aan. En het bleef hier niet bij, want in de 85^e minuut werd door een hoge bal Tom weggestuurd. Hij deed nu wel, wat hij in de eerste helft naliet: beheerst maakte hij de 3-2. Er kwam weer hoop en geloof. Zat er dan toch een puntje in? Lang heeft deze hoop niet geduurd. Binnen een minuut stond het al 4-2. Een paar minuten later floot de scheidsrechter voor het einde. Al met al een betere 2^e helft.
De vraag blijft staan: Waarom niet meteen vanaf het begin zo vol strijd beginnen?

Nr. 6