VVOG 6 – Apeldoorn 11

Vvog 6 laat zien dat ze ook van concurrenten kunnen winnen!

Lang, lang geleden, toen de competitie nog spannend was en er nog gewoon twaalf teams meededen, moest het zesde aantreden tegen cvs 11. Dit team stond in verliespunten gelijk met de nummer 1 csv 10 en zou dus een geduchte tegenstander zijn. In de uitwedstrijd wonnen we verdiend met 3-1 ondanks dat we daar een partijdige scheidsrechter hadden die ons naaide met een penalty tegen.

Na de deceptie van vorige week, door de late gelijkmaker tegen beekbergen, gingen we weer met volle moed naar de strokel. Aldaar begonnen we met de volgende elf: Koos, peter, henry, marcel, nix, michiel, pieter, cas, dirk, evert en tom.

Zonder enige problemen kwamen we op 1-0. De eerste twintig minuten waren gewoon voor het zesde, kopballen van frank en cas werden door spelers en of houtwerk van de lijn gehaald totdat na een actie van dirk (huh, actie?) de tegenstander besloot hem neer te halen op de achterlijn in de zestien. Restte de goed leidende arbiter niets anders dan de bal op de stip te leggen. Ik neem hem, ik neem hem, klonk het uit de mond van ons aller topscorer Vledder. Tja als je dat roept moet zon bal natuurlijk wel zitten, en dat deed hij dan ook! Daarna deed het zesde zoals gebruikelijk een stapje terug, waardoor apeldoorn opties weer in de wedstrijd kwam. Dit werd uiteindelijk in de blessuretijd van de eerste helft ook op het scorebord zichtbaar. Lange Jan draaide op zijn eigen helft tussen drie vvogers weg en schoot uit wanhoop de bal naar voren. De bal viel precies tussen koos en henry in en kon door de spits worden ingeschoten.
Terecht? Misschien wel, maar het was zeker wel een domper.

In de rust werden alle nutteloze dingen weer herhaald en we begonnen met goede moet af te tellen richitng het eerste kannetje.
Was het zesde na de winterstop nog niet gelukkig geweest uit corners, dit x wist pieter het net te vinden nadat zijn schot door dirk van richting werd veranderd. Dirk eiste dan ook gelijk zijn zesde seizoenstreffer op. 2-1 niets aan de hand, tot….. Peter het niet wilde doen, maar wel deed.
Dit resulteerde in een flauwe gele kaart van de slecht leidende arbiter en vvog restte niets meer dan achterover leunen, goaltje dichtspijkeren en wachten. Apeldoorn wist niet echt veel te creeeren uit de man meer situatie en toen peter eindelijk weer het veld in mocht leek de rust weer terug te komen in het elftal der giganten. Uit het niets was daar een steekpass naar de doorgekomen middenvelder die plotseling twee twee maakte. Uit het niets? Alleen daniel zag het en stak gelijk zijn vlag omhoog. Meneertje stond een meter of twintig buitenspel. Eerst keurde de slecht leidende arbiter de goal goed, maar naar veel commentaar van zowel spelers als toeschouwers, besloot de goed leidende arbiter naar de vlaggenist te lopen en na overleg een vrije trap te geven wegens vermeend buitenspel.
Niets aan de hand dus.

Apeldoorn ging uiteindelijk meer risico nemen waardoor het uit de counter nog wel 6-1 had kunnen worden. Het bleef echter bij 3-1 na een uitgespeelde counter door aangeven teune en afmaker tom.

Al met al een dik verdiende overwinning, waar vooral csv11 niet echt tegen kon. Net goed dachten wij, want dat dit een onsympathiek team is, was voor velen al duidelijk.

Na de recente ontwikkelingen in de competitie staat de ranglijst op zn kop en moet het zesde het opeens met 6 punten minder doen waardoor het kampioenschap onhaalbaar is. Een tweede plek zit er jog wel in maar dan moet er nog twee keer gewonnen worden. Haalbaar? Ja! Realisitisch? Ja! Zin in kannetjes? Ja!! Op naar 3 en daarna 10 mei voor een mooie afsluiter vh seizoen die door velen van ons nog in het belgische geavalueerd zal worden!

Nr 14