Derde brief uit Bonaire!

Bonaire, 31 maart 2010

Mi Dushi,

Half jaartje zit er nu alweer op en ik blijf in gebreke.
Maar goed als dit nu structureel gebeurt weet je in ieder geval waar je aan toe bent.
Ik ben wel heel druk voor je geweest. Wilde je toch heel graag dat ene geven wat ons op dit moment nog samenbrengt.
Het was wel een hele klus moet ik zeggen. Ik zal even kort uitleggen hoeveel ik voor je over heb om het naar je zin te maken. En ook ben ik van mening dat je hierbij toch een beetje vreemdgaat, maar als je deze verwarde gevoelens hebt en hierdoor beter presteert ,heb ik er vrede mee. Ik moet zeggen, ik raak er zelf ook wel een balletje beter door.

Ik ben voor HET eerst maar even naar de huisdealer gegaan, maar helaas deze wisten er wel van maar konden mij nog niet helpen. Bij hen ben ik meerdere malen teruggeweest om HET te bemachtigen, maar uiteindelijk bleek dat ze me niet wilde helpen. Ze keken ook wat raar naar me moet ik zeggen.
Toen de moeder van mn kind maar op pad gestuurd (ik vond het zelf wat gênant).
Zij is naar de groothandel gegaan, waar ze haar niet wilde helpen. Ze zijn hier behoorlijk katholiek moet je weten (al zegt dit tegenwoordig ook winig meer) en zulke gevoelens voor een vrouw wordt gewoonweg niet geaccepteerd. Ze zij nog: “Het is voor de de dushi van de man van mijn kind”.
Ook dit bleek niet te werken.

Toen zelf maar op pad gegaan. Ze vonden mijn verzoek niet meer dan redelijk, maar er waren nog zo’n 20.000 andere gegadigden die HET wilde hebben en aangezien er op een of ander buurland maar 5000 exemplaren van HET waren gemaakt, was er geen hoop op slagen.

Dan maar over de grens…….

Om niet al te veel op te vallen met vrouw en kind naar een klein hoog berglandje rond de evenaar gegaan.
Het land waar het gras groen is, de lama’s geen flauwe grappen maken maar echt spugen, cavia’s aan het spit brandden, FC Barcelona gesponsord wordt door het lokale bier, en mannen nog echt mannen zijn (maar de lengte hebben van een lilliputter…..)

Maar ook hier bleek naar een zoektocht van enkele duizenden kilometers dat de kans steeds kleiner werd dat ik HET ooit nog zou gaan vinden…
Zou ik dan nooit het geluksdubbeltje van Dagobert Duck kunnen vinden…?
Zou mijn Dushi dan nooit meer het zoet van een overwinning kunnen proeven…..?
Nooit meer…..????

Awel, bij thuiskomst begon mn hart weer een beetje sneller te kloppen na een telefoontje van de groothandel.
Er was een nieuwe baas die mij/ons probleem volledig begreep en had er werk van gemaakt.
HOEZEE, met de volgende container zou ik bediend worden.
Het duurde een week, het duurde 2 weken, het duurde een maand, maar de container kwam maar niet.
Ik was boos, teleurgesteld, kwaad, triest, ziek, zwak, misselijk, maar vooral heel erg op mn pik getrapt.
Ik nam mijn maatregelen en kocht direct een ticket.
Nee, niet voor mn vrouw en kind, maar helemaal voor mij alleen, ik stapte in het vliegtuig en trok de wijde wereld in.
Een kwartier later stapte ik uit op een piepklein eilandje in de Caribische Oceaan (zo’n 60 km boven Venezuela)
Hier zou, volgens de overlevering HET te halen zijn.
Stapte in de taxi en reed het eiland rond op zoek naar de man die HET had.
Ik kwam bij een grote fabriek en meldde mij aan, maar tja het was lunchpauze dus nog even wachten meneer. Na 2 en halfuur ging het luikje weer open.
Ik vroeg met angst in mijn stem of ik hier HET kon vinden.
En tot mijn grote verbazing:…..JAAAAAAA ze hadden HET, en niet 1 maar liefst TWEE!!!!!!!
Mijn dag, week, maand, jaar kon niet meer stuk.
Doel bereikt, dus snel door naar het postkantoor, waar de volgende hindernis stond te wachten.
Nee meneer HET is te groot, we kunnen HET alleen voor hopi plaka meesturen.
Ik was razend !!!!!
Zou het dan toch niet lukken.
Na een lange reis thuis aangekomen besloot ik om wat hulptroepen in te schakelen.
Het plan was om 2 koeriers vanuit Nederland over te laten komen om HET op te laten halen.
Dit mocht echter niet uitlekken, er lagen meer kapers op de kust om HET te bemachtigen.
Uiteindelijk is dit niet gebeurt en konden mijn koeriers HET meenemen naar jou, mi dushi.
Hopelijk is HET al bij je afgeleverd en zo niet moet je HET nog even komen ophalen, maar wel voor zaterdag, zodat we weer een overwinning achter onze naam kunnen schrijven.
Kusje en tot snel.

PS: Zal voordat ik je kom opzoeken in NL nog wel even een brief sturen….